233
INFORMACJE TECHNICZNE
Praca na wysokości oznacza między innymi pracę na rusztowa
niach, konstrukcjach budowlanych, stropach, kominach, drabi
nach lub innych podwyższeniach, znajdujących się na wysokości
co najmniej 1,0 m nad poziomem terenu lub poziomem podłogi.
Do prac na wysokości nie zalicza się pracy na powierzchni,
niezależnie od wysokości, na jakiej się znajduje pracownik,
jeżeli powierzchnia ta jest osłonięta ze wszystkich stron do
wysokości co najmniej 1,5 m pełnymi ścianami (w tym z oknami)
albo wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia
chroniące pracowników przed upadkiem z wysokości.
Przepisy prawa polskiego i europejskiego z zakresu bezpieczeństwa
i higieny pracy zobowiązują pracodawców zatrudniających oso
by wykonujące prace na wysokości do zapewnienia właściwych
środków chroniących przed upadkiem.
Upadek z wysokości stanowi częstą przyczynę wypadków, na
ogół ciężkich lub śmiertelnych. Praca na wysokości należy do prac
szczególnie niebezpiecznych, zagrażających życiu i zdrowiu pra
cowników dlatego środki ochrony indywidualnej należące do tej
grupy zaliczamy do III Kategorii. Podczas wykonywania prac na
wysokości muszą być zachowane wyjątkowe środki ostrożności
z uwagi na duży stopień zagrożenia zdrowia i życia pracowników.
Do wykonywania pracy na wysokości mogą być dopuszczeni je
dynie pracownicy, którzy:
•
zostali zapoznani z ryzykiem zawodowym związanym
z wykonywaną pracą
•
mają zagwarantowane środkami ochrony indywidualnej
możliwość wykonywania takiej pracy
•
posiadają
aktualne
orzeczenie
lekarskie
o
braku
przeciwwskazań do pracy na wysokości
•
odbyli szkolenie w zakresie bhp oraz instruktaż stano
wiskowy zapoznający ich ze specyfiką prac na wysokości oraz
zagrożeniami występującymi na stanowisku pracy.
Zgodnie z wymaganiami normy zharmonizowanej PN-EN 365
„Środki ochrony indywidualnej chroniące przed upadkiem
z wysokości. Ogólne wymagania dotyczące instrukcji użytkowania,
konserwacji, badań okresowych, napraw, znakowania i pa
kowania” należy wykonywać co rok od momentu rozpoczęcia
użytkowania przeglądy okresowe sprzętu.
OCHRONA PRZED UPADKIEM Z WYSOKOŚCI
Aby spełnić wymagania przepisów każdy zestaw do pracy na
wysokości musi składać się z:
Punktu kotwiczącego (EN 362) - stanowi pierwsze i kluczowe
ogniwo indywidualnego sytemu ochrony przed upadkiem. Jego
zadaniem jest zaczepienie podzespołu łącząco-amortyzującego
do konstrukcji nośnej.
Elementu łącząco-amortyzującego (EN 355) - łączy klamrę
zaczepową szelek bezpieczeństwa z punktem kotwiczącym.
W przypadku, gdy nastąpi spadanie, podzespół łącząco-
amortyzujący musi zatrzymać upadek oraz złagodzić siłę
powstającą w czasie wyhamowania upadku. Funkcje podzespołu
łącząco-amortyzującego mogą pełnić: amortyzatory z linką
bezpieczeństwa, urządzenia samohamowne, urządzenia samoza
ciskowe i inne.
Szelek bezpieczeństwa (EN 361) - podstawowym zadaniem
szelek bezpieczeństwa jest utrzymanie ciała człowieka w trak
cie spadania oraz bezpieczne rozłożenie sił dynamicznych,
towarzyszących
powstrzymywaniu
spadania.
Tylko
pełne
szelki bezpieczeństwa posiadające pasy barkowe i udowe, są
urządzeniami dopuszczonymi do użytkowania jako zabezpiec
zenie przed upadkiem z wysokości.
WYKAZ NORM
EN 362
W normie określono wymagania i metody badań dla
urządzeń kotwiczących przeznaczonych dla jednego i wielu
użytkowników. Podano w normie również wymagania dla
znakowania, instrukcji użytkowania oraz porady do instalacji.
EN 355
W normie podano wymagania, metody badania, zasady
znakowania, informacje wymagane do przekazania dla
użytkownika i sposób pakowania amortyzatorów.
EN 361
W normie podano w normie wymagania, metody badania,
zasady znakowania, informacje wymagane od producenta
oraz sposób pakowania dotyczące szelek bezpieczeństwa.