232
INFORMACJE TECHNICZNE
WYKAZ NORM
EN ISO 11611 (zastępuje EN 470-1) Odzież
ochronna do stosowania podczas spawa-nia i w
procesach pokrewnych. Norma definiuje podsta
wowe minimalne wymagania i metody badania dla
odzieży ochronnej przeznaczonej dla spawaczy lub
pracowników wykonujących czynności pokrewne
o podobnym ryzyku. Ten typ odzieży przeznaczo
ny jest do ochrony użytkownika przed działaniem
rozprysków stopionego metalu, iskier powstających
podczas szlifowania metali, przed krótkotrwałym
kontaktem z płomieniem i promieniowaniem cie
plnym od łuku elektrycznego. Odzież minimalizuje
również możliwość szoku występującego podczas
krótkotrwałego, przypadkowego kontaktu z przewo
dem eklektycznym pod napięciem do 100V, w nor
malnych warunkach i podczas spawania.
Procedura A1 – metoda badania zapalenia powie
rzchni
Procedura A2 – metoda badania zapalenia brzegu
Spełnione A1 + A2 - ograniczone rozprzestrzenianie
się płomienia.
ODZIEŻ ANTYELEKTROSTATYCZNA
Odzież ochronna antyelektrostatyczna jako Środek Ochrony Indywidu
alnej kategorii II musi być certyfikowana w procesie oceny typu WE na
zgodność z Dyrektywą 89/686EWG.
WYKAZ NORM
EN
1149-5
Odzież
ochronna
-
Właściwości elektrostatyczne - Część
5: Wymagania materiałowe i kon
strukcyjne. Norma określa metody
badania właściwości elektrostatycznych
materiałów oraz wymagania konstruk
cyjne
dotyczące
odzieży
ochronnej
rozpraszającej ładunek elektrostatyc
zny, stosowanej jako element jedno
litego systemu uziemień, w celu zapo
biegania wyładowaniom zdolnym do
wywoływania
zapłonów.
Wymagania
te mogą okazać się niewystarczające w
odniesieniu do atmosfer palnych wz
bogaconych w tlen. Odzież rozpraszająca
ładunek elektrostatyczny nazywana jest
również odzieżą antyelektrostatyczną.
EN ISO 11612 (zastępuje EN 531) Odzież ochro
nna - Odzież do ochrony przed czyn-nikami
gorącymi i płomieniem - Minimalne wy-magania
eksploatacyjne. Norma definiuje wymagania dla
odzieży przeznaczonej do ochrony ciała użytkownika,
z wyłączeniem rąk, przed czynnikami gorącymi
i płomieniem. W normie przedstawiono wymagania
dla szerokiej grupy odzieży ochronnej, która powinna
charakteryzować się odpornością przed zapaleniem
przy krótkotrwałym kontakcie z ogniem, ograniczać
rozprzestrzenianie się płomienia (A1+A2) oraz
chronić przed przynajmniej jednym rodzajem czyn
nika gorącego. Poziomy skuteczności ochrony przez
czynnikami gorącymi (wyższa cyfra oznacza wyższy
poziom ochrony):
•
ciepło konwekcyjne (B1, B2, B3)
•
promieniowanie cieplne (C1, C2, C3, C4)
•
rozpryski stopionego aluminium (D1, D2, D3)
•
rozpryski stopionego żelaza (E1, E2, E3)
•
ciepło kontaktowe (F1, F2, F3).
PRZEZNACZENIE
Odzież ochronna antyelektrostatyczna wymagana jest w strefach
zagrożenia wybuchem (np. przemysł chemiczny, wydobywczy, naf
towy, transport niebezpiecznych substancji, gazownie, elektrownie
itp.) oraz poza strefami zagrożenia (np. przy produkcji elementów
elektronicznych, w celu ich ochrony przed zniszczeniem na skutek
wyładowania elektrostatycznego).
WYMAGANIA MATERIAŁOWE
Odzież ochronna antyelektrostatyczna wykonana jest z materiałów
charakteryzujących się zdolnością rozpraszania i odprowadzania
ładunku elektrostatycznego, co zapobiega wyładowaniom elek
trostatycznym zdolnym do zainicjowania zapłonu.
WYMAGANIA KONSTRUKCYJNE
Odzież antyelektrostatyczna musi spełniać określone wymagania
dotyczące konstrukcji tak, aby zapobiegać wyładowaniom elek
trostatycznym:
•
Odzież powinna okrywać całe ciało w czasie jej użytkowania,
również podczas poruszania się i pochylania się.
•
Odzież powinna być odpowiednio dopasowana i zapewniać
również swobodę ruchów w sytuacji, gdy powinna być stale
zapięta podczas użytkowania.
•
Jeżeli odzież wykonana jest z układu materiałów, materiał elek
trostatyczny powinien stanowić jej zewnętrzną warstwę.
•
Zapięcia z materiałów elektroprzewodzących, np. zamki
błyskawiczne, guziki, zatrzaski mogą być stosowane pod warunk
iem, że są przykryte materiałem antyelektrostatycznym.
•
W przypadku materiałów zawierających przędzę elektroprze
wodzącą w postaci równoległych nitek lub siatki, odległość
pomiędzy nitkami elektroprzewodzącymi w jednym kierunku nie
powinna przekraczać 10 mm.
EN ISO 11611
EN ISO 11612
EN 1149-5