Środki ochrony indywidualnej są to urządzenia lub wyposażenie przewidziane
do noszenia bądź trzymania przez pracownika w celu ochrony przed jednym lub większą
liczbą zagrożeń, które mogą mieć wpływ na jego zdrowie lub bezpieczeństwo podczas
pracy.
Definicja środków ochrony indywidualnej podana w rozporządzeniu Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2016/425 .
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2016/425 wprowadza
podział środków ochrony indywidualnej na trzy grupy pod względem ich przynależności
do kategorii ryzyka związanego z ich użytkowaniem oraz ustala różne procedury oceny
zgodności dla poszczególnych grup tych środków. W rozporządzeniu zdefiniowano grupy
środków ochrony indywidualnej przyporządkowane do kategorii
najmniejszego i największego ryzyka.
KATEGORIA I dotycząca najmniejszego ryzyka obejmuje środki ochrony indywidualnej
o konstrukcji prostej, gdzie projektant zakłada, że ich użytkownik może sam ocenić
skuteczność ochrony przed minimalnymi zagrożeniami, których skutki, jeżeli są stopniowo
narastające, mogą być łatwo zidentyfikowane przez użytkownika we właściwym czasie.
KATEGORIA II dotyczy środków ochrony indywidualnej o konstrukcji pośredniej, tzn. takie,
które nie należą do I lub III kategorii ryzyka, a więc, między innymi, hełmy przemysłowe,
gogle i okulary ochronne oraz rękawice, buty i odzież, chroniące np. przed zagrożeniami
mechanicznymi, odzież ostrzegawcza, odzież dla spawaczy.
KATEGORIA III, dotycząca największego ryzyka, obejmuje środki ochrony indywidualnej o
konstrukcji złożonej, przewidziane do ochrony przed zagrożeniem życia lub zagrożeniami,
które mogą powodować poważne i nieodwracalne uszkodzenia zdrowia, a których skutków
działania użytkownik nie może stwierdzić dostatecznie szybko.
TWORZYWO ABS
Tworzywo ABS to nietoksyczny i bezpieczny dla człowieka kopolimer,
akrylonitrylo-butadeieno-styren. Charakteryzuje się wyjątkową absorpcją energii uderzeń
mającą zastosowanie między innymi
w najnowszej technologii bezpieczeństwa stosowanej w motoryzacji,
narciarstwie. Wyjątkowa jego budowa pozwala uzyskać wysoką odporność na czynniki
mechaniczne z jednoczesnym zachowaniem lekkości:
AKRYLONITRYL daje odporność na substancje chemiczne, zapobiega korozji
i tworzeniu się nalotów i osadów;
BUTADIEN powoduje, że ABS ma wyjątkową trwałość dającą wysoka odporność na uderze-
nia, szczególnie w niskich temperaturach
(w przeciwieństwie do bardziej elastycznych i przez to mniej odpornych na
uderzenia i korozje naprężeniowe PP, LDPE oraz HDPE);
STYREN gwarantuje wyjątkowo gładką powierzchnię i bardzo dużą twardość,
w tym odporność na zarysowania (w przeciwieństwie do HDPE, który jest na nie podatny).
09
ABS
CAT
II
CAT
CAT
OBJAŚNIENIA NORM STOSOWANYCH W OPISACH ODZIEŻY OCHRONNEJ
EN ISO 13688:2013/A1:2021
Ogólne wymagania dla odzieży ochronnej
Norma określa podstawowe wymagania dla odzieży ochronnej, takie jak ergonomia (dopasowanie do użytkownika i swoboda
ruchów), nieszkodliwość materiałów (brak substancji toksycznych, alergizujących), trwałość oraz oznakowanie
(etykiety z informacją o producencie, rozmiarze, konserwacji). Jest podstawą dla innych norm szczegółowych.
PN-EN ISO 20471
Odzież ostrzegawcza o wysokiej widzialności
Dotyczy odzieży stosowanej w miejscach o podwyższonym ryzyku, np. w budownictwie, drogownictwie czy logistyce.
Określa wymagania dla materiałów fluorescencyjnych (kolory: żółty, pomarańczowy, czerwony) i odblaskowych, zapewniających
widoczność w dzień i nocy. Dzieli się na klasy (1-3) zależnie od powierzchni materiałów odblaskowych.
PN-EN 343
Odzież chroniąca przed deszczem
Norma opisuje odzież wodoodporną i oddychającą, stosowaną w trudnych warunkach pogodowych. Testuje się odporność
na przenikanie wody (klasy 1-4) oraz przepuszczalność pary wodnej (oddychalność, klasy 1-4). Idealna dla pracowników
na zewnątrz, np. w rolnictwie czy budownictwie.
PN-EN ISO 11612:2015
Odzież chroniąca przed ciepłem i płomieniem
Przeznaczona dla osób narażonych na kontakt z ogniem, wysoką temperaturą czy rozpryskami stopionego metalu
(np. w hutnictwie). Obejmuje klasy ochrony przed płomieniem (A), ciepłem konwekcyjnym (B), promieniującym (C) i kontaktowym
(F). Gwarantuje ograniczoną ochronę przed rozprzestrzenianiem się płomienia.
PN-EN ISO 11611:2015
Odzież ochronna do spawania i procesów pokrewnych
Stosowana przy spawaniu i cięciu metali. Chroni przed iskrami, krótkotrwałym kontaktem z płomieniem i promieniowaniem UV.
Dzieli się na klasy: 1 (niższe ryzyko) i 2 (wyższe ryzyko, np. intensywne spawanie). Wymaga odporności na rozpryski metalu.
PN-EN 1149-5:2018
Odzież o właściwościach elektrostatycznych
Używana w przemyśle elektronicznym i strefach zagrożonych wybuchem (np. petrochemia). Zapobiega gromadzeniu ładunków
elektrostatycznych, które mogą wywołać iskrę. Materiały muszą spełniać wymagania rozpraszania ładunków zgodnie z normą.
PN-EN 14058
Odzież chroniąca przed umiarkowanym zimnem
Chroni przed chłodem w temperaturach od -5°C wzwyż (np. w magazynach chłodniczych). Określa izolacyjność termiczną,
przepuszczalność powietrza i opcjonalnie wodoodporność. Nie dotyczy ekstremalnych mrozów.
EN 17353:2020
Odzież w sytuacjach o umiarkowanym ryzyku
Norma dla odzieży zwiększającej widoczność w warunkach umiarkowanego zagrożenia (np. praca przy słabym oświetleniu).
Łączy elementy ostrzegawcze (paski odblaskowe) z komfortem noszenia, bez wymogów tak rygorystycznych jak w PN-EN ISO
20471.
www.polstar.com.pl